Pandemia, w przeciwieństwie do katastrof naturalnych, jest nieograniczona w czasie i, czego sami jesteśmy świadkami, może trwać długie miesiące bez jednoznacznych widoków na powrót do normalności. Stopniowo wchodzimy w proces pogodzenia się z nową rzeczywistością, a Internet zalała fala instrukcji, szkoleń i webinarów dla trenerów, coachów i psychologów na temat pracy online.
W coraz bardziej skomplikowanym i wymagającym świecie, wzrasta nasza potrzeba prostych i jednoznacznych odpowiedzi. Szukamy predyktorów sukcesu w każdej roli i na każdym polu działań. Chcemy wiedzieć jakie cechy powinien mieć skuteczny manager, przedsiębiorca, lider. Szukamy prostych recept na budowanie produktywnych zespołów.
„Prostota jest szczytem wyrafinowania” – powiedział kiedyś Leonardo da Vinci. „Genialne!” mówimy, gdy coś jest proste i łatwo aplikowalne w codziennym życiu, a jednocześnie wyjaśnia skomplikowane mechanizmy. W tle Procesu FRIS® są lata badań i skomplikowanej teorii, a w naszych rękach cztery plansze, które wyjaśnią ci większość trudności w zespole i w twoim osobistym działaniu na co dzień.
Proces FRIS® to jeden najważniejszych powodów, dla których firmy zaczynają współpracę z trenerami FRIS®. Zazwyczaj to właśnie ta część metodologii zachęca liderów i właścicieli firm do wdrożenia FRIS® w swoich organizacjach.
George Bernard Shaw powiedział, że największym problemem w komunikacji jest iluzja, że do niej doszło. Człowiek pracujący na etacie doświadczy na przestrzeni swojej kariery co najmniej kilku szkoleń z komunikacji. Dlaczego? Bo one zawsze wydają się stosowne. Mamy problem, żeby dogadać się ze sobą. Niby mówimy o tym samym, ale często zupełnie innym językiem.
Goethe w swojej powieści Lata nauki Wilhelma Meistra napisał: „Od natury nie otrzymaliśmy żadnego błędu, który nie mógłby się stać cnotą, ani żadnej cnoty, która nie mogłaby stać się błędem”. Choć korzystając z FRIS® pracujemy pozytywnie i pokazujemy możliwości i mocne strony ludzi, drugim, równie ważnym aspektem jest wskazywanie na coś, co przyjęliśmy nazywać długim ogonem.
Czy przeciwieństwa się przyciągają? Niestety nie. Lubimy ludzi, którzy są maksymalnie do nas podobni. Tytuł tego tekstu zapożyczyłam z książki Carol Tarvis i Eliota Aronsona, który w całości brzmi: „Błądzą wszyscy (ale nie ja). Dlaczego usprawiedliwiamy głupie poglądy, złe decyzje i szkodliwe działania?” Autorzy skupili się na mechanizmie dysonansu poznawczego i samousprawiedliwianiu, z którego wszyscy tak gorliwie korzystamy.
